spokoj, skupienie, swiadomosc, samotnosc, samodzielnosc, samokontrola, strach, szczere szczescie, slodycz soczysta, slodki stan, sympatia skrzydlata, stracona szansa, spalone serce, szal, szalenstwo, szyderca, skurwiel, samobojstwo, sprawiedliwosc, smierc. sens.
Zycie jest okazja, skorzystaj z niej.
Zycie jest pieknem, podziwiaj je.
Zycie jest rozkosza, zakosztuj jej.
Zycie jest marzeniem, spelnij je.
Zycie jest wyzwaniem, staw mu czolo.
Zycie to obowiazek, spelnij go.
Zycie jest gra, prowadz ja.
Zycie jest skarbem, troszcz sie o niego.
Zycie jest bogactwem, strzez go.
Zycie jest miloscia, raduj sie nia.
Zycie jest tajemnica,poznaj ja.
Zycie to obietnica, wypelnij ja.
Zycie jest smutkiem, pokonaj go.
Zycie jest piesnia, spiewaj ja.
Zycie jest walka, podejmij ja.
Zycie jest tragedia, nabierz sil.
Zycie jest przygoda, nie cofaj sie.
Zycie jest Zyciem, ocal je!
Zycie jest szansa, skorzystaj z niej.
Zycie jest zbyt cenne, nie niszcz go
Ladne, prawda?.Jak mam dobry humor to nawet bym sie pod tym podpisal. Ale tak na co dzien to raczej tylko pod zdaniem ze zycie jest walka.
Tytul jak najbardziej na miejscu, osobiscie nie bedzie nic. Kilka slow na inny temat. Jak widac zmienilem layout, pomyslalem ze czern jest juz nie na miejscu, niech bedzie troche optymistyczniej. Nie, nic specjalnego u mnie sie nie zmienilo, tak poprostu to zmienilem. Zreszta, nawet od kilku tygodni nie ubieram sie na czarno, to moze byc jakas trwala tendencja.
I jeszcze taka scenka z zycia segmentu:
Bartek placze sie gdzies po pokoju, ja dlubie cos na kompie i staram sie skupic wiec go olewam, zdaje sie ze cos do mnie mowi. Mija kilka minut, on zaczyna grac mi za uszami na gitarze, ja musze juz na niego zwrocic uwage(ciezko inaczej z gitara za glowa). On cos tam gledzi, odklada gitare i mowi:
-Mialem zrobic cos waznego, mowilem przed chwila...
-(ja tam nic nie wiem, olewalem go)
-Kurna! To moglo byc cos waznego, nastepna teoria wzglednosci albo cos podobnego.
-(oczywiscie jestem strasznie zaineteresowany)
Bartek przeczlapal gdzies do swoich zajec, za pare minut stojac przy regale z plytami wydaje z siebie triumfalny okrzyk:
-WIEM!Piwo!
...po czym wyjal piwo z lodowki i wypil. Teoria wzglednosci...
Prysznic to takie fajne miejsce gdzie zawsze przychodzi mi cos do glowy. Pod tym wzlgledem chyba tylko spacer noca po Cerekwi moze mu sie rownac. Dzisiaj pomyslalem sobie jak to fajnie bylo w wakacje. To wbrew pozorom nie jest takie oczywiste, nie kazdemu wakacje kojarza sie dobrze (ja!ja!wybierz mnie!) wiec nie dla kazdego zdanie "Fajnie bylo w wakacje" jest synonimem pozytywnych zjawisk. Dla mnie bylo o tyle fajnie ze mialem co robic (siuprajs), moze nawet za duzo. Powiem wiecej, dokladnie wiedzialem co mam robic i w jakim tempie. To ze nie zawsze mi sie chcialo, ze nie do konca zdazylem to juz inna bajka. Ale koncentracja na celu, jego swiadomosc i chec osiagniecia byla olbrzymia, brakuje mi tego teraz. Sprawa byla prosta: jeden czlowiek.Szesc egzaminow. Porazka nie wchodzi w gre. Dlaczego? Bo jakiekolwiek poslizgniecie oznaczalo repete. No i o maly wlos...ale to nie jest teraz wazne. Wierzcie mi, swiadomosc tego ze jeden maly blad moze was baaaaaardzo drogo kosztowac naprawde potrafi zmobilizowac, to byl moj CEL. A teraz takiego celu nie posiadam i efektem tego jest ze zebrac sie do niczego nie potrafie. Inna bajka ze uczucia wrocily i pier... uderzyly mnie miedzy oczy z sila o jaka ich w ogole nie podejrzewalem. No ale bywa, trzeba byc gotowym i na takie ewentualnosci. Wiec sprawa jest prosta, szukam motywacji, szukam swojej muzy, natchnienia. Czegos co potrafiloby wyzwolic moja energie, moje mozliwosci, pozwolilo rozwinac skrzydla i pokazac co potrafie. I w koncu: co daloby mi satysfakcje, poczucie spelnienia, radosc... Bo narazie to ja, owszem mam chec, ale na pewno nie na nauke. Bardzo pasjonujacym zajeciem jest patrzenie przez okno. Albo rozmyslanie o niczym. Ewentualnie przygladanie sie zdjeciu na biurku.
Kurna, najgorsze jest to ze pewnie wysilek jaki teraz bym wlozyl w prace moglby mi sie jakos zwrocic, ale ja jestem takim typem ktory nie potrafi sie zebrac jesli cos "MOZE" bedzie. Ja mobilizuje sie jak cos "BEDZIE" tak jak mialo to miejsce w przypadku sesji. Wiedzialem ze moga mnie uwalic, spinalo mnie to i dalem rade. Tak samo byloby z innymi sprawami gdybym tylko wiedzial ze mam realna szanse je osiagnac. Tylko ze... ja moge wszystko jesli zechce, uczuc innej osoby nie kupie. A ze to dla mnie klucz do szczescia to rozklada mnie swiadomosc ze nie jestem w stanie zrealizowac swojego podstawowego celu. Fukk, pokrecone to wszystko maksymalnie i do konca. Wezme kiedys naprawde sie zbiore, pojade na koniec swiata i zaczne uprawiac pietruszke, wtedy przynajmniej wszystko bedzie proste.
Drugi wpis w ciagu jednego dnia? Dlaczego nie, zwlaszcza ze przemyslen starczyloby na 3 takie blogi. Kiedys kiedy mialem jeszcze ochote interesowac sie wszystkim co mnie otaczalo prawdopodobnie moglbym non-stop siedziec i wypisywac swoje fascynacje w tym miejscu. Teraz nie potrafie byc juz taki jak wczesniej.
Doszlismy dzisiaj z kolegami do wniosku ze politechnika wypacza nasza psychike, zmienia sposob postrzegania swiata i ogolnie zle wplywa na nasz rozwoj. Dlaczego? To moze zrozumiec tylko ktos kto postudiuje tutaj chwile, zasmakuje nauki i pozna ludzi. Fakt, w normalnym kraju kazdy z nas po studiach bylby rozchwytywanym specjalista i wysilek wlozony w studia zwrocilby sie bez problemu. Ale nie tutaj, nie w tym chorym miejscu. Kiedys bylem idealista, zalozylem ze przez 5 lat sie przemecze, ze dam rade a pozniej bedzie juz z gorki. Zawiodlem sie podwojnie, po pierwsze dlatego ze juz teraz nie daje rady. Nie jestem taki twardy i pozbawiony uczuc jak sadzilem. Wiecej, myslalem ze polibuda utrzyma je na uwiezi, stlamsi i zniszczy...A stalo sie wrecz przeciwnie, dlugotrwaly brak normalnych relacji spowodowal eskalacje moich potrzeb. Druga oznaka mojego frajerstwa to mysl ze jak sie naucze to pozniej bede mial silna pozycje. Gowno prawda, jesli gdzies stad nie pojade to wpadne w sidla zalozone przez ludzi wywodzacych sie z poprzedniej epoki dla ktorych nie jest istotne to co soba reprezentuje ale to zeby wszystkim bylo dobrze. Ja ogolnie mam w nosie taka zabawe, prawdopodobnie po studiach nie bedzie mnie tutaj... Chce zyc normalnie i cieszyc sie zyciem.
Tak wiec nie jest latwo przetrwac to wszystko, co najciekawsze najtrudniejszy okres moich studiow przeszedlem z usmiechem na ustach. Dlaczego? Bo pomogla mi Marta, dzieki niej bylem szczesliwy i mialem chec walczyc i starac sie. Pozniej juz teoretycznie bylo z gorki ale mnie z kolei nie chcialo sie juz starac bo stracilem motywacje i (jak mi sie zdaje) sens dalszego dzialania. Teraz potrzebuje wsparcia i duzej ilosci wiary i samozaparcia aby dociagnac ten wozek do mety i cos dalej ze soba zrobic. Potrzebuje...potrzebuje Ciebie.